شبکه‌های بی‌سیم (WLAN) محافظت نشده، به نفوذگران امکان می‌دهند تا حملاتی غیرقابل ردیابی را در اینترنت انجام دهند. این کاربران، بابت پهنای باند مورد استفادهٔ پول نمی‌پردازند. اجازه نمی‌گیرند و حتی نمی‌دانند اتصال بی‌سیم مربوط به چه کسی است. 

حال، چنین کاربری را در نظر بگیرید که پس از نصب کارت شبکهٔ بی‌سیم خود، درمی‌یابد که دو شبکهٔ بی‌سیم محلی، محل اقامت وی را تحت پوشش قرار داده‌اند. یکی از آنها، یک Secure Set Identifier به نام lopez دارد و استاندارد امنیتی (WEP (Wired Equivalent Privacy در آن فعال است و دیگری یک SSID به نام default داشته و هیچ حفاظتی از آن صورت نگرفته است. 
کارت بی‌سیم وی، به‌طور خودکار به ایستگاه default که یک آدرس پویا به او تخصیص داده، متصل می‌شود و بدین‌ترتیب اتصال اینترنتی با سرعت ۱۱ مگابیت بر ثانیه، بدون هزینه و محدودیت در اختیار وی قرار می‌گیرد. هنگامی که چند سال قبل، شبکه‌های بی‌سیم مطرح شدند، امنیت این شبکه‌ها بسیار مورد توجه قرار گرفت و سازندگان، استاندارد WEP را برای پنهان‌سازی داده‌ها در فضا مورد استفاده قرار دادند. اگرچه WEP حفره‌های امنیتی دارد (و مانع از دسترسی نفوذگران به داده‌های شما نمی‌شود)، اما فعال کردن آن باعث می‌شود تا شبکه به راحتی در دسترس دیگران قرار نگیرد. 
البته سرقت داده‌ها در فضا، تهدید جدی در شبکه‌های بی‌سیم به‌شمار نمی‌آید؛ چرا که این مشکل می‌تواند از طریق رمزنگاری به راحتی حل شود. نگرانی و تهدید اصلی، فضائی است که این شبکه در بر می‌گیرد. مرزهای معمول، در شبکه‌های بی‌سیم در حال فرو ریختن هستند. پیش از این، مدیران شبکه می‌توانستند اتصالات خارجی را فهرست کرده و دیوارهای آتش در سر راه آنها قرار دهند، اما امروزه تقریباً تمام سازمان‌ها، به‌دلیل وجود شبکه‌های بی‌سیم، اتصالات فراوانی به خارج دارند که تنظیم دیوار آتش برای کنترل دسترسی به تمام آنها، امکان‌پذیر نیست.